KERMISZONDAG IN DOENRADE: EEN OPENLUCHTMIS EN EEN KORTE PROCESSIE BIJ GELEGENHEID VAN SACRAMENTSDAG EN 10 JAAR GASTERIE DOBBELSTEIJN

Op zondag 18 juni werd in Doenrade de jaarlijkse sacramentsprocessie gevierd in combinatie met het 10 jarig jubileum van Gasterij Dobbelsteijn. De processie vond in korte vorm plaats voor en na de eucharistieviering die plaatsvond in de openlucht. Met muziek van Crescendo, de Herenschola, fanfare St. Cecilia en begeleiding van Schutterij Sint Michaël, de Pedaalridders, de Sjpasbende en vele anderen.

SAMEN, SAMEN IS MEER DAN IEDER AFZONDERLIJK! Het werd een prachtige viering die werd voortgezet in de gasterie. “De mens leeft niet van brood alleen” was de eerste lezing van deze dag uit het boek Deuteronomium. De heilige Mis werd gevierd als federatieviering. Gelovigen uit de afzonderlijke parochies waren naar Doenrade gekomen. Samen met het ene kerkbestuur, het ene pastoraal team. Om te vieren het ene geloof. We geloven in dezelfde Jezus Christus. Naarmate de toekomst vordert, hebben wij elkaar meer nodig. De mens leeft niet van brood alleen. Waar wereld wijd ongeveer 85% van de mensen aangeeft religieus te zijn, daar ligt dit percentage in Nederland fors en fors lager. Voor gelovige Christenen wordt Nederland een steeds opmerkelijker land om in te leven. Dat vraagt een bewuste keuze! Voor gelovigen is Jezus Christus het voedsel. De kern van ons geloof vieren wij in de sacramenten. Daar raakt Jezus Christus ons aan. Met Sacramentsdag vieren we dat Hij ons voedsel is, het Levende Brood op onze levensweg.

Moge deze viering ons sterken in het leven van alledag! Om trouw en liefde te kunnen betekenen voor elkaar. Wat trouw en liefde is, zien wij aan het Kruis. Christelijke liefde en trouw verneem je niet in de krant of via de Nederlandse TV. Trouwe liefde zie jij bij een echtpaar dat 60 jaar lief en leed heeft gedeeld en ook offers heeft gebracht. Het kruis van Jezus Christus, dat is onze houvast! Laten we ons niet van de wijs brengen in een samenleving die op punten de weg goed kwijt is. Als gelovigen is dat kruis voor ons een anker. Van gelovigen zelf vraagt dat ruggengraat!