Gedurende twintig jaar woonde Zuster Caroline op de pastorie in Doenrade. Haar missie was het opvangen van met name vrouwen en vluchtelingen. Zij was een Dominicanes van Bethanië. Veel meer was zij een vrouw die in navolging van Christus open wilde staan voor de medemens. Een gegeven leven in dienst van de medemens. Waar kom je dit soort mensen nog tegen? Wij zijn veel dank verschuldigd aan mensen als zuster Caroline. Zij hebben zorg, onderwijs en hulpverlening in Limburg vaak aangezwengeld. Door de vernieuwingen is het overgenomen door professionele instanties. Inmiddels weten we dat professioneel vaak staat voor “alleen bereikbaar tijdens kantooruren” en “flink betaald”. Niet alle vernieuwingen zijn verbeteringen. Er verdwijnt met Zuster Caroline een generatie waar we als moderne mensen nog veel van kunnen leren. De menselijke maat bijvoorbeeld. 

Door de zorg van Mariean kon Zr. Caroline thuis blijven wonen in Doenrade. Zij mocht 96 jaar worden. Op zaterdag 1 juli hielden we voor haar een herdenkingsdienst in onze kerk in Doenrade. Schutterij St. Michael bracht haar een laatste groet. Zij werd begraven op het kloosterkerkhof in Venlo. Op haar prentje lezen we: “Als de graankorrel niet in de aarde valt, blijft hij alleen, maar als hij sterft brengt hij vrucht voort”.