Onze parochies functioneren dankzij vrijwilligers. Priesters en kerkmusici krijgen een vergoeding, en soms krijgen enkele vrijwilligers een kleine vrijwilligersvergoeding. Al het andere is vrijwilligerswerk! Zonder vrijwilligers zouden onze parochies niet overeind kunnen blijven.
We zijn als kerk geen bedrijf dat naar winst streeft. We zijn tegenwoordig al blij als we de noodzakelijke kosten kunnen betalen. Echter de kracht van vrijwilligers is in de kerk niet louter dat ze zogenaamd gratis zijn. Sterker nog, ze zijn onbetaalbaar! Ze doen hun werk met hart en ziel!
Daarin zit tegelijk hun kwaliteit, en zelfs hun professionaliteit. Vrijwilligers worden vaker tegenover professionals gezet. Toch kun je je in de huidige tijd afvragen wie méér kwaliteit leveren.
Een professional wordt vaak tegenover een amateur gezet. Amateur komt van het Latijnse amare dat beminnen betekend. Amateurs doen hun werk met liefde, met heel hun hart!
Zit daarin niet de kracht van onze kerk, dat we ons rijk mogen rekenen met vrijwilligers die hun werk uit liefde doen, vanuit de overtuiging in hun hart! En daardoor vormen ze het fundament van onze parochies!
Zoals Christus aan Petrus vroeg toen Hij hem aanstelde als leider van de apostelen: “Heb je mij lief?”. Niet op basis van een contract of een diploma, maar op basis van liefde!
De rijkdom van onze kerk zit niet in goud of zilver of in stenen, maar zit in mensen! Vrijwilligers zijn onze “kerkschatten”.
